Ultranormaliteit vertelt het verhaal van Fjodor Streltsov in de toekomst van het nabije verleden in Rusland. Hij baant zich een weg door een tijdperk dat wordt gekenmerkt door culturele verschuivingen en politieke campagnes. Fjodor beland bij een lezing genaamd "Gesprekken over taal". Deze lezing zet zijn begrip van de werkelijkheid op zijn kop en toont dat taal niet alleen een middel tot communicatie is, maar een instrument dat de werkelijkheid vormgeeft en kan manipuleren. Zijn aanvankelijke scepsis verandert in obsessie voor de spreker. Het verhaal toont een samenleving die worstelt met de vooruitgang van informatietechnologie en verkent thema's zoals identiteit, cultuur en de subjectiviteit van waarneming. Het daagt de lezer uit na te denken over hoe woorden onze realiteit definiëren.

Dit is een vertaling van “Ультранормальность” door N. Dubovitsky. De teksten zijn het resultaat van het geautomatiseerd heen en weer vertalen van het originele Russische manuscript tussen Engels, Duits en Nederlands. In totaal zijn er 31 teksten voor elke doeltaal. Op deze pagina zie je de unieke varianten van ieder paragraaf van de Nederlandstalige versie. De originele tekst is (bij mijn weten) nog niet vertaald. Dubbelzinnigheid, woordspel en slang maken het vertaalcomputers en vertalers lastig. Hieronder zie je een schema van hoe het boek vertaald werd.

‘Ik hou niet van Londen. Te veel kleur. Trouwens, er is geen smog. Niets vaags.’   -N. Dubovitsky (vertaling van ‘Дядя Ваня’ gepubliceerd in Russian Pioneer)

Teksten die onder het pseudoniem N. Dubovitsky zijn gepubliceerd, worden veelal toegeschreven aan V. Surkov, de voormalige adviseur van V. Poetin. Surkov was pionier van een bestuursmodel dat was gebaseerd op opzettelijke verwarring. Gelekte mails tonen dat Surkov toezicht hield op mediacampagnes die gericht waren op het manipuleren van de publieke opinie in zowel Oekraïne als Rusland. Dit gebeurde door middel van nepnieuws, gecontroleerde media en het verspreiden van propaganda via sociale mediakanalen. Zijn strategische ondermijning van coherente narratieven heeft de aandacht getrokken van westerse journalisten die zien dat dergelijke methoden hun eigen democratieën binnendringen.

Surkov schreef zelf het voorwoord van Dubovitsky's debuutroman "Close to Zero", waarin hij expliciet ontkende dat hij de auteur was. Hij deed de schrijver af als een "onoriginele Hamlet-geobsedeerde prutser". In de Russische literatuur bestaat er een traditie van mystificatie, waarbij echte auteurs fictieve werken aan lezers presenteren via verzonnen auteurs en redacteuren. De oorsprong van het boek wordt verder betwist door beweringen dat "Ультранормальность" afkomstig is van een andere auteur die het pseudoniem toe-eigende. Hoewel de tekst naar verluidt in 2005 werd geschreven en jaren later werd gepubliceerd - wat mogelijk de stilistische afwijking van andere Dubovitsky-werken verklaart - kan dit detail zelf deel uitmaken van het fictieve narratief. Daarnaast staat dit werk vol met "alternative facts".